Τον Οκτώβριο του 2009:

Στην τελευταία ..!

Εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ,

Είχα μόλις κλείσει τα 18.!!

Δεν ξέρω τι μπορώ να θυμηθώ από τότε,

Ο Χρόνος τρέχει γρήγορα, όλα μοιάζουν πολύ μακρινά...!

Το δικό μου ΠΑΣΟΚ, αυτό που έζησα από μέσα, αυτό που με έκανε να ονειρεύομαι, δεν ήταν κυβερνητικό. Έδινε μάχη επιβίωσης, σε αντίξοες συνθήκες. Όσα έμαθα τότε είναι ο οδηγός μου.
Πρώτον, να είσαι περήφανος για την παράταξη σου και να έχεις το θάρρος να το φωνάζεις δυνατά. Δεύτερον, να μην ξεχνάς πως δεν είσαι εσύ το κέντρο της προσοχής, είναι οι άνθρωποι και η κοινωνία που εκπροσωπείς. Τρίτον, να μην φοβάσαι να πάρεις θέση στα μεγάλα και τα σημαντικά, γιατί αλλιώς κοροϊδεύεις πρώτα τον εαυτό σου.

Γιατί οι μόνες μάχες που χάνονται είναι οι μάχες που δεν δίνονται. Όσο δύσκολες και αν είναι.

Σ’ αυτές τις εσωκομματικές εκλογές, επέλεξα να στηρίξω το πρόσωπο που συμβόλιζε την αυτοπεποίθηση ενός άλματος, το κλείσιμο ενός κύκλου και την αρχή ενός καινούριου. Το πρόσωπο που παρουσίαζε ένα διαφορετικό μοντέλο διοίκησης που ενισχύει τη συλλογικότητα, αλλά και την πολιτική διακριτότητα της παράταξης χωρίς όμως να την περιχαρακώνει, ώστε η μάχη με την ΝΔ στην εθνική κάλπη να μην είναι μόνο διαχειριστική, αλλά πολιτική. Επέλεξα να στηρίξω τον Χάρη Δούκα, σε μία μάχη για τις αρχές και τις αξίες του ΠΑΣΟΚ, μια μάχη με σεβασμό και αξιοπρέπεια. Είμαι περήφανος γι’ αυτό.

Θα ήταν υποκριτικό να είχα μείνει σιωπηλός σε μια τόσο κρίσιμη συνθήκη, μπροστά σε μια τόσο μεγάλη ευκαιρία για το ΠΑΣΟΚ. Στην πολιτική είσαι για να λες τη γνώμη σου και να παίρνεις θέση, όχι απλώς για να ερμηνεύεις εργαλειακά το οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Ειδικά όταν ζητάς από μία κοινωνία που απέχει και αποστρέφεται οριζόντια την πολιτική και την ενασχόληση με τα κοινά, να πάρει θέση και εκείνη, να σπάσει τη σιωπή του καναπέ της, πρέπει πρώτος να δείχνεις το παράδειγμα.

Το αποτέλεσμα φαίνεται στην προοπτική που έχει σήμερα. Ο Νίκος Ανδρουλάκης ξέρει πια τι πρέπει να αλλάξει. Ανανέωσε την θητεία του και θα οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ στην επόμενη μάχη με την στήριξη όλων μας. Αυτονόητο, ξεκάθαρο, σαφές. Η ενότητα δεν είναι ευκαιριακή επιλογή, είναι στάση ζωής. Έμαθα να την υπηρετώ, αυτό έκανα, αυτό θα συνεχίσω να κάνω.

Τους τελευταίους τρεις μήνες γύρισα όλη την Ελλάδα. Είδα πολίτες να παρακολουθούν προσεκτικά, είδα χαμόγελα που δεν ντρέπονταν. Είδα προσμονή, επιμονή, αλλά και απαιτήσεις.
Ανεξάρτητα από το αν έκαναν την ίδια επιλογή με εμένα, όλοι αυτοί είναι τα πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ. Στην Αθήνα, στην Ανατολική Αττική, στη Θεσσαλονίκη, στην Κρήτη, στη Λάρισα, στην Πάτρα, σε όλη την περιφέρεια. Όλοι, χωρίς χωροταξικούς διαχωρισμούς, χωρίς δηλώσεις εσωκομματικών φρονημάτων.

Η πραγματική μας ήττα θα είναι να τους απογοητεύσουμε.

Δεν πιστεύω στην νομοτέλεια και στα χρωστούμε να της ιστορίας, αλλά στη δουλειά και την προσπάθεια. Μπροστά στο ΠΑΣΟΚ ανοίγεται μια τεράστια ευκαιρία να διεκδικήσει τη διακυβέρνηση της χώρας. Όταν η ώρα της επόμενης κάλπης φτάσει, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι.
Κανείς δεν θα μας περιμένει για πάντα.
Προχωράμε. Συνεχίζουμε...!!!