ο Καπετάνιος:

Της Αντίστασης,

Άρης Βελουχιώτης.....

Άφησε την τελευταία του πνοή..

Ξημερώνοντας 16 Ιουνίου 1945

Στην χαράδρα του Φράγκου στην Μεσούντα της Άρτας .

Αντιλαλούνε τα βουνά

κλαίνε τα κλαψοπούλια

ο Βελουχιώτης χάθηκε

ψηλά σε μια ραχούλα.

Τι έχεις κλαψοπούλι μου

κι όλο πικρά φωνάζεις;

Για πες μου ποιος σε πλήγωσε

και βαριαναστενάζεις;

Μαράθηκαν τα λούλουδα

έσβησε το φεγγάρι

ένας λεβέντης χάθηκε

που τόνε λέγαν Άρη.

Κείνος δε θέλει κλάματα

δε θέλει μοιρολόγια

θέλει αγώνες και χαρές

αρματωσιές και βόλια

Οι στίχοι του τραγουδιού, γράφτηκαν από τον Σαλαμίνιο ρεμπέτη Νίκο Μάθεση - Τρελάκια(1907 - 1975) το 1945 και το μελοποίησε(χασαποσέρβικο) αρχικά ο Μανώλης Χιώτης, από τον οποίο γράφτηκε και η τελευταία στροφή. Δεν έγινε όμως ποτέ δίσκος. Ο Μάθεσης μίλησε πρώτη φορά για την ύπαρξη του τραγουδιού το 1974 στον ερευνητή του ρεμπέτικου Κώστα Χατζηδουλή, αλλά δεν μπορούσε να θυμηθεί την μελωδία. Ο δε Χιώτης είχε πεθάνει ήδη το 1970. Έτσι οι στίχοι του Μάθεση δόθηκαν στον Μιχάλη Γενίτσαρη όπου και μελοποιήθηκαν ξανά(ζεϊμπέκικο). Το τραγούδι ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά το 1980 με ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα.