Κυβέρνηση ..

Σε άμυνα εν:

 Αναμονή καταιγίδας.?? 

Το Μέγαρο Μαξίμου επιχειρεί με διαφόρους τρόπους να επανασυσπειρώσει το εκλογικό του ακροατήριο. Γίνεται όμως φανερό κάποιες φορές, ότι οι σχεδιασμοί είναι σπασμωδικοί και το αποτέλεσμα πενιχρό. Ισως η εμφάνιση των κυοφορούμενων κομμάτων να είναι ο μόνος τρόπος ώστε να ξεκαθαρίσει η εικόνα 

 

Η παρατήρηση των κυβερνητικών πρωτοβουλιών των τελευταίων εβδομάδων δείχνει μία αγωνία και μία νευρικότητα. Υπό την πίεση διαφόρων στοιχείων και παραμέτρων, γίνονται δηλώσεις και ανακοινώσεις με στόχο προφανή, αλλά μετέωρα, προς το παρόν αποτελέσματα. Και αφότου φάνηκε ότι οι εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης δεν είχαν τα προσδοκώμενα δημοσκοπικά αποτελέσματα, το Μέγαρο Μαξίμου επέλεξε άλλες μεθόδους συσπείρωσης του φιλοκυβερνητικού ακροατηρίου. Είναι όμως σαφές ότι το κεντρικό κυβερνητικό επιτελείο ενεργεί κάπως σπασμωδικά και υπό την πίεση περιστατικών και εξελίξεων, που θα όφειλαν να έχουν προβλεφθεί. Η νέα φάση συζήτησης για την υπόθεση των Τεμπών, με αφορμή την απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι, φανέρωσε και πάλι μειωμένα αντανακλαστικά, ενώ την ίδια στιγμή η εντεινόμενη φημολογία για τα υπό δημιουργία κόμματα Τσίπρα, Σαμαρά και Καρυστιανού, έχει δημιουργήσει νέες απαιτήσεις στον πολιτικό σχεδιασμό και τη διαχείριση. Ισως εν τέλει ο μόνος τρόπος να ξεκαθαρίσει η εικόνα να είναι η εμφάνιση αυτών των κυοφορούμενων σχηματισμών.

Εν αναμονή αυτών, στην κυβέρνηση έκριναν ότι πρέπει να απευθυνθούν στους «νοικοκυραίους», είτε αυτοί έχουν παραμείνει στο ακροατήριο του Κυριάκου Μητσοτάκη, είτε έχουν πάρει τις αποστάσεις τους και εξακολουθούν να αποτελούν το κρίσιμο εκείνο στοιχείο των δημοσκοπήσεων που καθορίζει τις προοπτικές επίτευξης ή μη του στόχου της αυτοδυναμίας. 

 Η παρατήρηση των κυβερνητικών πρωτοβουλιών των τελευταίων εβδομάδων δείχνει μία αγωνία και μία νευρικότητα. Υπό την πίεση διαφόρων στοιχείων και παραμέτρων, γίνονται δηλώσεις και ανακοινώσεις με στόχο προφανή, αλλά μετέωρα, προς το παρόν αποτελέσματα. Και αφότου φάνηκε ότι οι εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης δεν είχαν τα προσδοκώμενα δημοσκοπικά αποτελέσματα, το Μέγαρο Μαξίμου επέλεξε άλλες μεθόδους συσπείρωσης του φιλοκυβερνητικού ακροατηρίου. Είναι όμως σαφές ότι το κεντρικό κυβερνητικό επιτελείο ενεργεί κάπως σπασμωδικά και υπό την πίεση περιστατικών και εξελίξεων, που θα όφειλαν να έχουν προβλεφθεί. Η νέα φάση συζήτησης για την υπόθεση των Τεμπών, με αφορμή την απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι, φανέρωσε και πάλι μειωμένα αντανακλαστικά, ενώ την ίδια στιγμή η εντεινόμενη φημολογία για τα υπό δημιουργία κόμματα Τσίπρα, Σαμαρά και Καρυστιανού, έχει δημιουργήσει νέες απαιτήσεις στον πολιτικό σχεδιασμό και τη διαχείριση. Ισως εν τέλει ο μόνος τρόπος να ξεκαθαρίσει η εικόνα να είναι η εμφάνιση αυτών των κυοφορούμενων σχηματισμών. Εν αναμονή αυτών, στην κυβέρνηση έκριναν ότι πρέπει να απευθυνθούν στους «νοικοκυραίους», είτε αυτοί έχουν παραμείνει στο ακροατήριο του Κυριάκου Μητσοτάκη, είτε έχουν πάρει τις αποστάσεις τους και εξακολουθούν να αποτελούν το κρίσιμο εκείνο στοιχείο των δημοσκοπήσεων που καθορίζει τις προοπτικές επίτευξης ή μη του στόχου της αυτοδυναμίας. UnmuteRemaining Time -0:01   Fullscreen Advertisement: 0:20 Χαρακτηριστικό δείγμα της νευρικότητας ήταν η απόφαση για την κατάρτιση και ψήφιση ειδικής διάταξης για την επιβολή της τάξης στο χώρο του μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη. Ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση όμως, η αρχική ανάρτηση του Πρωθυπουργού χρειάστηκε διευκρινίσεις, ενώ τελικά κυριάρχησε η εντύπωση της κόντρας μεταξύ Μεγάρου Μαξίμου και υπουργείου Εθνικής Αμυνας. Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν με βάση αυτά ότι για μία ακόμη φορά η κυβέρνηση επένδυσε πολιτικό κεφάλαιο και σπατάλησε ενέργεια με λάθος τρόπο. Κατά τις εκτιμήσεις αυτές, είναι σαφές ότι οι «νοικοκυραίοι» είναι το κατ’ εξοχήν ακροατήριο της ΝΔ και ότι πολλοί από αυτούς θέλουν να επιβάλλεται η τάξη σε χώρους όπως ο Αγνωστος Στρατιώτης, είναι όμως αμφίβολο αν ήταν αναγκαία μία τόσο άκομψη παρέμβαση και, κυρίως, αν αυτή επαρκεί για να προκαλέσει μία δημοσκοπικά αισθητή επανασυσπείρωση. Κατά τις ίδιες πηγές, τα προβλήματα που προκαλούν την πολιτική φθορά παραμένουν και αφορούν την καθημερινότητα (ακρίβεια, συγκοινωνίες, σχολεία και νοσοκομεία, κ.λπ.), ενώ το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι μία ανοιχτή πληγή και δικαιολογεί σε μεγάλο βαθμό τις επιφυλάξεις όσων επιμένουν ότι η κυβέρνηση αναζητεί τρόπους αποπροσανατολισμού της δημόσιας συζήτησης. 

 Υπό αυτήν την  έννοια, στη στάση και τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης διαπιστώνεται και μία παραδοξότητα, που μέχρις ενός σημείου μπορεί να εξηγείται, όμως φανερώνει και την απουσία στρατηγικής. Η παραδοξότητα αυτή έγκειται στο ότι ελλείψει πολιτικού αντιπάλου, επιχειρείται η κατασκευή του. Ο τρόπος με τον οποίο αντιδρά το κυβερνητικό επιτελείο στην περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα είναι ενδεικτικός. Κατά βάση επιχειρεί να ανασυγκροτήσει το «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο», σε συνθήκες όμως πολύ διαφορετικές από εκείνες της προηγούμενης δεκαετίας και με δεδομένο ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης διανύει τον έβδομο χρόνο στη διακυβέρνηση. Η αίσθηση που κυριαρχεί μεταξύ πολιτικά ουδέτερων παρατηρητών είναι ότι στην πραγματικότητα η κυβέρνηση και οι βουλευτές της ΝΔ «βλέπουν» μόνο εκλογές και κάθε τους κίνηση ορίζεται από αυτό. Η λέξη «μεταρρύθμιση» ούτε καν προφέρεται πλέον, ενώ η προσοχή όλων είναι στραμμένη στις πολιτικές κινήσεις των Τσίπρα, Σαμαρά και Καρυστιανού, προκειμένου να διαμορφωθεί και να αξιολογηθεί η νέα πολιτική συνθήκη και ο συσχετισμός δυνάμεων εν όψει εκλογών. Υπό μία έννοια, η στάση αυτή μπορεί και να θεωρηθεί λογική, είναι μία θεμιτή στάση αναμονής. Δεν αλλάζει όμως και η πραγματικότητα ότι η κυβέρνηση έχει επιλέξει να «παίζει άμυνα» εν αναμονή μίας πολιτικής καταιγίδας. 

Πηγή: Protagon.gr