Ομιλία μου:

Στο Διεθνές..

Φόρουμ.!!

Γα τη Δημοκρατία και την Ειρήνη

Είχα τη χαρά να συμμετάσχω στο διεθνές φόρουμ «Rethinking Civic Space: Why It Matters for Democracy and Peace» στο Παρίσι.

Μίλησα για τη βαθιά σχέση ανάμεσα στη δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη και την ειρήνη, τονίζοντας ότι ο δημόσιος χώρος είναι το οξυγόνο της δημοκρατίας

Στην ομιλία μου επεσήμανα πως η αύξηση των ανισοτήτων διαβρώνει τη δημοκρατία.

Όταν οι άνθρωποι χάνουν τη φωνή και την εμπιστοσύνη τους, οι κοινωνίες αρχίζουν να καταρρέουν.

Σήμερα αντιμετωπίζουμε έναν παγκόσμιο Γολιάθ — ένα σύστημα συγκέντρωσης πλούτου και ισχύος που αφήνει τους πολίτες θεατές αντί για συντελεστές

Η ανισότητα του πλούτου γίνεται ανισότητα εξουσίας.

Όταν οι ολιγάρχες ελέγχουν τα ΜΜΕ, τις τράπεζες — ακόμη και τον δημόσιο λόγο —, η δημοκρατία ασφυκτιά.

Και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, βλέπουμε πώς οι αλγόριθμοι αποφασίζουν τι βλέπουμε και τι πιστεύουμε, αντί να αποφασίζουμε εμείς

Κάλεσα για τη δημιουργία ενός νέου ψηφιακού και πολιτικού οικοσυστήματος που θα βασίζεται στην αλήθεια, τον διάλογο και τον σεβασμό, όχι στη χειραγώγηση για το κέρδος.

Πρότεινα τη θεσμοθέτηση ενός τέταρτου σκέλους της δημοκρατίας — ενός διαβουλευτικού πυλώνα, όπου οι πολίτες θα συνδιαμορφώνουν πολιτικές μέσα από συνελεύσεις πολιτών ή ψηφιακές πλατφόρμες διαλόγου.

Ίσως η Ευρώπη να μπορεί να πρωτοπορήσει, δημιουργώντας τη δική της πλατφόρμα δημοκρατικής διαβούλευσης

Η συμμετοχή, όπως είπα, δεν είναι να προσθέτουμε καρέκλες, αλλά να αλλάξουμε τη σύνθεση του τραπεζιού.

Όσοι πλήττονται περισσότερο από τις αποφάσεις πρέπει να έχουν φωνή στη συνδημιουργία των λύσεων Γιατί τελικά, η ανισότητα σκοτώνει την ειρήνη.

Η ειρήνη ξεκινά από το σπίτι, με δικαιοσύνη, ισότητα και δημοκρατική ανανέωση

Κάλεσα για μια Νέα Πολιτική Αναγέννηση (Civic Renaissance) —

μια σχολή ελπίδας, όπου μαθαίνουμε όχι μόνο να μιλάμε, αλλά και να ακούμε·

όχι μόνο να απαιτούμε, αλλά και να διαβουλευόμαστε.

Το ερώτημα δεν είναι αν η δημοκρατία μπορεί να επιβιώσει χωρίς δημόσιο χώρο.

Είναι αν μπορούμε να ευημερήσουμε μαζί μέσα σε αυτόν.

Αν βρούμε το θάρρος να μετατρέψουμε τη συμμετοχή σε κοινή δύναμη,

τότε δεν θα αμφισβητήσουμε απλώς τον Γολιάθ της εποχής μας —

θα ξαναανακαλύψουμε τη σοφία της ίδιας της δημοκρατίας.