Μια αριστουργηματική...!

Γραφή !!!! 

Μου πρόβαλλε χθες, στην οθόνη των 

ματιών μου ... 

Μια ταινία μικρού μήκους. 

 Είναι ένα.".ποίημα" της λίγο εκκεντρικής αλλά πολυαγαπημένης Φίλης μου 

Χριστίνας Σκουλούδη. 

Μια εντελώς βιωματική underground ύπαρξη, που σαν ένας άλλος Pedro Almodovar έγραψε αυτό το υπέροχο κείμενο.

Ζωντανεύοντας αυθεντικά, την εξαθλιωμένη ζωή στις "φαβέλες" , μιας υπαρκτής φτώχειας και πραγματικότητας που ο πολιτισμένος κόσμος μας και οι κυρίαρχες τάξεις, αδιάφορα προσπερνάνε......

 Το μοιράζομαι μαζί σας.

 Καθώς μέτραγα την αηδία στον άδειο πάτο του μπουκαλιού θα νικήσουμε σκεφτόμουν τη φύση του πιθήκου με μια εγγραφή στο ατιμώρητο ποινικολόγιο της αδιάφορης κούρσας που με κολλημένο το κλάξον εκστασιάζει τη λαγνεία των τροχών της στο κάθε καβατζωμένο σούρουπο της σήψης

 Σε στάση ξιφασκίας ο θυρωρός ζυγίζει τ'αχαμνά του κραυγάζοντας 

"θα σου ξεσκίσω τις πόρτες απουσία " ....

 Η φυσαρμόνικα σηκώνει το κλάμα στη θέα της παγωμένης λάσπης στην άδεια παλάμη του παιδιού της απέναντι γωνίας. Καταπίνοντας τους καπνούς του το υπόγειο ξερνάει τεκίλες στην απέναντι βιτρίνα 

στους ήχους μιας ξεχειλωμένης σάμπας .... 

το δάκρυ κατάβαση κάνει στην υδροροή 

του απέναντι καπνοπωλέιου καρφώνοντας 

το καλογυαλισμένο άρβυλο του φασίστα ,

η σιωπή πνίγει τα στιλέτα του σχεδίου στις κωλότσεπες της απελπισίας, vencheremos μαλάκα μου λεω, γατζώνω το αίμα στο 

σάλιο και μπήγω το στιλέτο στο άδειο 

το βλέμμα ...καρφώνω και στριφογυρίζω

 τις δίνες και τα δεινά στις κόγχες στον επόμενο σκοπό του ... .....

Comandante Che Guevara Hasta Siembre..... ξερνώ τις φυτεμένες πρόκες μου και μ'ένα σφύριγμα και ένα πόθο στα σκέλια στήνω την επόμενη σκηνή ανάμεσα στα μπούτια και τα βυζιά της Ντολόρες ....

γελώ τ'άναλαφρα βήματα και στρίβω 

τη γωνία του Εδουάρδο.... 

τη μυρωδιά μιας γαζίας καψουρεύομαι 

μέχρι να χαθώ...

στις ιδρωμένες αγκαλιές των Ουρανών .....

XΡοή Χριστίνη Σκουλούδη