Να, σε τι ...!!!

 Διαφέρουμε...

Απ΄αυτούς...???

 Λίγες εβδομάδες πριν,

 ο Γ. Παπανδρέου σε μια προεκλογική περιοδεία για την μάχη των εκλογών σε γειτονιές της Πάτρας, πέρασε από ένα εκλογικό κέντρο του ΣΥΡΙΖΑ, αντάλλαξε χειραψίες με τα στελέχη του, είπε δύο κουβέντες τους ευχήθηκε «καλή δύναμη»,
το ίδιο και  η Φώφη περπατούσε στην Θεσσαλονίκη, είδε ένα εκλογικό περίπτερο του ΣΥΡΙΖΑ, πλησίασε, μίλησε χαμογελαστή με τα στελέχη που βρισκόταν στο περίπτερο και συνέχισε την πορεία της.

 Προσπάθησα να φέρω στην μνήμη μου ανάλογες περιπτώσεις πολιτικού πολιτισμού και από την άλλη πλευρά. 

Δεν θυμήθηκα καμιά. 

 Το μόνο που θυμάμαι είναι ύβρεις, λοιδορίες, κραυγές εξόντωσης και μίσους. 

Ακόμα περιμένω την στοιχειώδη έκφραση ευγνωμοσύνης προς τον Γ. Παπανδρέου από την  λάσπη που του έχουν  πάταξη. 

 Τι να πω; Δηλαδή υπάρχει το «ηθικό πλεονέκτημα του Κινήματος Αλλαγης» 

Μακριά από εμένα αυτές οι ανοησίες. 

Συλλογικά ηθικά πλεονεκτήματα δεν υπάρχουν. 

Είναι εγκεφαλικές κατασκευές, είναι προπαγανδιστικό εφεύρημα των ολοκληρωτισμών για να αποκρύψουν τα εγκλήματα τους κατά της Ανθρωπότητος. 

 Οι δημοκρατίες δεν χρειάζονται «ηθικά πλεονεκτήματα». 

Οι δημοκρατίες δεν επιδιώκουν να δημιουργήσουν φαντασιακές συνθήκες υπεροχής. 

 Η δύναμη των δημοκρατιών βρίσκεται μέσα στον πυρήνα της λειτουργίας τους.

 Στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν εχθροί. 

Υπάρχουν μόνον ιδεολογικοί και πολιτικοί αντίπαλοι.

 Στις δημοκρατίες δεν αγωνίζεται η μια παράταξη για να εξοντώσει την άλλην.

 Απλώς επιδιώκουν όλοι να κατακτήσουν την πλειοψηφία των πολιτών με ένα παιχνίδι που έχει κανόνες τους οποίους όλοι σέβονται και τηρούν.

 Στις δημοκρατίες επικρατεί ο διάλογος, η συναίνεση, το πολιτικό επιχείρημα και όχι η πολεμική κραυγή. 

 Όλα αυτά ισχύουν όταν επικρατούν, όταν ηγεμονεύουν οι αξίες του Σοσιαλισμού  και όσων κομμάτων σέβονται το πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

 Το ζήτημα της συγκατοίκησης, σε μια κοινωνία και σε ένα πολιτικό σύστημα, διαφορετικών ιδεολογιών μόνον η ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΉ παράταξη μπορεί να το εγγυηθεί. 

 Και αυτό έχει αποδειχθεί στην πράξη παγκοσμίως. 

 Στην Ελλάδα ζήσαμε τεσσεράμισι χρόνια στα οποία η ριζοσπαστική Αριστερά επεδίωξε την ηθική και πολιτική εξαφάνιση των αντιπάλων της.

 Στις στιγμές της παντοδυναμίας της έβγαλε τις γνωστές διχαστικές κραυγές, προσπαθώντας να βαθύνει το ρήγμα που ανοίχτηκε με τα μνημόνια μέσα στην κοινωνία και όχι να το γεφυρώσει.

 Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι παιδί του μνημονιακού διχασμού. 

 Σήμερα, αυτές οι τρεις συμβολικές κινήσεις που αποτέλεσαν και το ερέθισμα γι΄αυτό το κείμενο, έγιναν σε στιγμές παντοδυναμίας του ΠΑΣΟΚ  Και Η Φώφη  και ο Γ Παπανδρέου , με την απλόχερη συμπεριφορά τους, προανήγγειλαν το νέο είδος διακυβέρνησης που θα εγκαθιδρυθεί στην πατρίδα μας από τις 8 Ιουλίου.

 Το απλωμένο χέρι μας είναι αυτό που μας ξεχωρίζει από τους απέναντι. 

Προφανώς και δεν είμαστε ίδιοι....!