Το 1949....!

Σαν σήμερα.

Λήγει ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα.

  Σε επίπεδο πολεμικών επιχειρήσεων μετά και την πτώση του Βίτσι στις δυνάμεις του Εθνικού Στρατού και την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού.

 

Αυτό ήταν το τυπικό τέλος ενός εμφύλιου σπαραγμού που πλήγωσε τη Χώρα και το λαό της για πολλά χρόνια και μετέπειτα. Γιατί στην πολιτική ιστορία και στα χρόνια που επακολούθησαν υπήρξαν γεγονότα που δεν ήταν ανεξάρτητα εκείνης της περιόδου. Αντίθετα ήταν άμεσα συνδεδεμένα με εκείνες τις εξελίξεις. 

 Υπάρχουν ορισμένες βασικές και αξιοσημείωτες ημερομηνίες που θεωρούνται συμβολικές για τη λήξη του εμφυλίου πολέμου.

 Η πρώτη σημαντική ημερομηνία είνα το 1958, όταν η ΕΔΑ, το κόμμα που εκπροσωπούσε τους ηττημένους και στην ουσία ήταν ελεγχένο από το παράνομο ΚΚΕ, ήρθε 2ο Κόμμα στις εκλογές και έγινε ισχυρή αντιπολίτευση.

 Τότε πολλοί, αν όχι όλοι, πίστευαν πως οι πληγές του εμφυλίου πολέμου θα έκλειναν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. 

Δυστυχώς, όχι μόνο κάτι τέτοιο δεν έγινε, αντίθετα η Χώρα μπήκε σε ένα σκοτεινό τούνελ πολιτικών εξελίξεων. 

 Μετά τις πολιτικές νίκες το 1961 και 1963, σε εκλογικά αποτελέσματα, της τότε Ένωσης Κέντρου, οι πολιτικές εκτροπές ακολουθούσαν η μια την άλλη σε μορφή χιονοστιβάδας, με την άμεση ή έμμεση συμμετοχή αυτών που εκπροσωπούσαν τους νικητές. 

 Με αποτέλεσμα τα αμέσως επόμενα χρόνια η Χώρα να μπει στο ''γύψο'' και τα εμφυλιακά πάθη να ξαναζωντανεύουν.

 Μια άλλη συμβολική ημερομηνία είναι το 1981 με τη νίκη του ΠΑΣΟΚ και το 1982, όταν το Ελληνικό Κοινοβούλιο με πρωτοβουλία του τότε Πρωθυπουργού ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, πριν καλά - καλά κλείση ένα χρόνο στην εξουσία , αναγνώρισε την Εθνική Αντίσταση, ουσιαστικά αναγνώρισε το ΕΑΜ. 

 Είναι η πρώτη φορά που μετεμφυλιακά και με επίσημη βούλα του κράτους, φευγει πάνω από τους ηττημένους του εμφυλίου η στάμπα που όλα τα προηγούμενα χρόνια κουβαλούσαν, αυτή του ''Συμμορίτη''. 

Η τελευταία και πιο σημαντική και συμβολική ημερομηνία είναι αυτή του 1989, τότε που σε αγαστή συννεργασία νικητές και ηττημένοι, έκαναν εκείνη την περίφημη ανίερη συμμαχία της συγκυβέρνησης μεταξύ της ΝΔ και της Αριστεράς, η οποία στην ουσία στράφηκε εναντίον εκείνου που πρώτος έκανε το μεγάλο και θαρραλέο βήμα να αναγνωρίσει τους αγώνες τους και να τους δικαιώσει.