Λοιπόν..!
Με την αφήγηση της Μέρκελ,
Ο Παπανδρέου ζήτησε πίστωση χρόνου.
Προκειμένου να καταθέσει προτάσεις περιορισμού του ελλείμματος και σχολίασε:
«Βρήκα την αντίδρασή του αδιανόητη. Από τη μία πλευρά υπήρχε μεγάλη πίεση να γίνει κάτι και από την άλλη φαινόταν σα να είχε όλο τον χρόνο του κόσμου». Μάλιστα. Θέλει η κυρία να μας πει ότι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας που πήρε απασφαλισμένη τη χειροβομβίδα της χρεοκοπίας στα χεριά δεν είχε επίγνωση του επείγοντος του πράγματος και ζητούσε αδικαιολόγητα χρόνο.
Για να δούμε όμως την αλήθεια με ημερομηνίες για τις πραγματικά προοδευτικές μάχες της κυβέρνησης Παπανδρέου, σε μία συντηρητικοκρατούμενη Ε.Ε.
11/5/2009 λίγο πριν τις ευρωεκλογές του Ιουνίου.: Ο Γ. Παπανδρέου, πολλούς μήνες πριν αναλάβει πρωθυπουργός μιλούσε και για την παγκόσμια οικονομική κρίση αλλά και για την ελληνική κρίση, που δεν ήταν μόνο οικονομική, αλλά συνολική.
Η κυβέρνηση Καραμανλή και η Ν.Δ. στις ευρωεκλογές του Ιουνίου 2009 έλεγαν ότι δεν υπήρχε καμία ελληνική κρίση και ότι η κυβέρνηση αντιμετώπιζε με επιτυχία και σχέδιο τις συνέπειες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα. Ειρωνευόντουσαν μάλιστα με σποτάκια για «πράσινα παπαγαλάκια» όσους έλεγαν το αντίθετο.
11/12/2009 σε συνέντευξη τύπου στις Βρυξέλλες μετά από Ευρωπαϊκό Συμβούλιο: Ο Γ. Παπανδρέου ως πρωθυπουργός από την πρώτη στιγμή υπογράμμισε ότι το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας δεν θα επιλυθεί με αυστηρή λιτότητα – γιατί η Ελλάδα ήταν ήδη σε ύφεση το 2009 – αλλά με νοικοκύρεμα και βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές που θέλουν χρόνο
2/2/2010: Ο Γ. Παπανδρέου, πρώτος έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου στην Ε.Ε. ότι οι διεθνείς κερδοσκοπικές πιέσεις στην Ελλάδα δεν ήταν πρόβλημα μόνο ελληνικό, αλλά ευρωπαϊκό – και χρειαζόταν ανάλογη αντιμετώπιση. Και επειδή το πρόβλημα ήταν γενικότερο, η επίλυσή του απαιτεί, αυτό έλεγε από την πρώτη στιγμή ως πρωθυπουργός ο Γ. Παπανδρέου, τόσο αντιμετώπιση σε ευρωπαϊκό επίπεδο όσο και νέα εργαλεία-παρεμβάσεις για χρηματοδότηση της ανάπτυξης:
30/10/2009 μετά από Ευρωπαϊκό Συμβούλιο: Μίλησε από την πρώτη στιγμή για την ανάγκη να εξεταστεί η συμμετοχή του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην προσπάθεια αντιμετώπισης του προβλήματος του χρέους αλλά και στην χρηματοδότηση της ανάπτυξης μέσα από την επιβολή φόρου στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές.
11/12/2009, μετά από Ευρωπαϊκό Συμβούλιο: Μίλησε από την πρώτη στιγμή για την ανάγκη να μπουν κανόνες στις ανεξέλεγκτες διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές. Την ανάγκη να ελεγχθούν οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης.
13/1/2010 σε συνέντευξη τύπου: Μίλησε από την πρώτη στιγμή για την ανάγκη να εξετάσει η Ε.Ε. την έκδοση ευρωομόλογου.
7/3/2010, μετά από συνάντηση με τον Γάλλο Πρόεδρο μίλησε ξεκάθαρα για την ανάγκη ευρωπαϊκού μηχανισμού, για την ανάγκη κινητοποίησης της Ε.Ε: «Εμείς θέλουμε ευρωπαϊκή λύση. Δεν είναι επιλογή μας να πάμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Μέχρι προχθές βεβαίως, το ποια ήταν η ευρωπαϊκή λύση, ήταν μία πιο θεωρητική συζήτηση. Νομίζω ότι και μετά από τις συναντήσεις μου διαμορφώνεται όχι μόνο η πολιτική βούληση η οποία υπάρχει, όπως ακούσατε από τον Πρόεδρο της Γαλλίας, αλλά και οι πιο συγκεκριμένοι τρόποι, με τους οποίους θα αντιμετωπίσουμε ένα πιθανό πρόβλημα- αν υπάρξει- δανειοδότησης της χώρας μας».
Η απάντηση μέχρι και τον Μάρτιο του 2010 ήταν ότι το πρόβλημα μπορούσε να αντιμετωπιστεί αποκλειστικά από την Ελλάδα και τις υπόλοιπες χώρες με υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα μέσα από λιτότητα, λιτότητα, λιτότητα… Ενδεικτικά, A. Merkel, συνέντευξη στην Frankfurter Allgemeine Zeitung, 25/2/2010: «Νομίζω ότι η πραγματική εμπιστοσύνη στο ευρώ μπορεί να επιτευχθεί στις χρηματοοικονομικές αγορές μόνο εάν το πρόβλημα αντιμετωπιστεί στη ρίζα του στην Ελλάδα και σε άλλα κράτη με πολύ υψηλά ελλείμματα… Η αξιοπιστία στις χρηματαγορές θα εξαρτηθεί από το κατά πόσο θα υλοποιηθεί πράγματι η προγραμματισμένη για αυτό το χρόνο μείωση του ελλείμματος κατά τέσσερις μονάδες».
Τελικά, ο Γ. Παπανδρέου έπεισε τη συντηρητική Ευρώπη να υπάρξουν κοινές ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση της κρίσης, με πρώτη τη δημιουργία εκ του μηδενός του ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης που διέσωσε την Ελλάδα από τη βέβαιη χρεοκοπία το Μάιο του 2010 – ακόμα και η ενεργητικότερη παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην αγορά ομολόγων έχει γίνει πράξη.
Σήμερα, όλο και περισσότεροι αναγνωρίζουν ότι έπρεπε εξαρχής στο ελληνικό Πρόγραμμα να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στις διαρθρωτικές αλλαγές, παρά στην αυστηρή λιτότητα.
Σήμερα, η επιβολή φόρου στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές έγινε, μόλις πρόσφατα, απόφαση του Συμβουλίου Υπουργών της Ε.Ε.
Σήμερα, η πρόταση για την έκδοση ευρωομολόγων είναι στην επίσημη ατζέντα συζητήσεων στα όργανα της Ε.Ε.
Πηγή: Σταύρος Στραβόλαιμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου